ادب وزن داره

بعضی از آدم ها عجیب دوست داشتنی هستن 

همه یه جورایی دوست دارن به یه طریقی خودشون رو به این افراد وصل کنند

اصلا ناخودآگاه دوست داری بهشون احترام بذاری

میدونید اینها چه افرادی هستن و چه خصوصیتی دارن؟

اولین خصوصیت این افراد اینه که وزنشون زیاده

نه وزن فیزیکی ها

وزن رفتاریشون

حتما میپرسید وزن رفتاری دیگه چی؟

وزن رفتاری یه جورایی همون ادب داشتن 

یعنی با سبکی با چیزی برخورد نکردن

یعنی در مواجه با هر کاری بهترین و دقیق ترین کار رو کردن

یعنی اهل عمل و برنامه بودن

البته اینم بگم که، آدم های مودب اصلا هم عصا قورت داده و خشک نیستن

اتفاقا چون اهل سمبل کاری نیستن فرصت برای تفریح و شادی زیاد دارن

برای همین همیشه حس خوب رو به دیگران منتقل میکنن

آدم های با ادب رو پیدا کنید و باهاشون معاشرت کنید، چون حالتون رو خوب میکنن و زندگیتون رو زیبا

شاید سحر خدا را صدا کرده باشد

سحر همینطوز که نشسته بودم

یه دفعه صدای نخراشیده و نتراشیده یه کلاغ بلند شد

تا چند دقیقه همینطور داشت با اعتماد به نفس بالایی قار قار میکرد

منم فارغ از همه عالم داشتم به صداش گوش میکردم و با خودم فکر میکردم

کلاغ با این صدای ناخوشش این تایم شب داره خدا رو صدا میزنه

ولی کلی آدم های خوش صدا که کلی ادعای زیبایی دارن الان توی خواب ناز هستن

حس کردم حرف خدا هم همین هست

با هر صدایی دوست دارید من رو صدا کنید

ولی فقط صدا کنید

فارغ از اینکه صداتون یا ظاهرتون  از دید آدم ها زیبا باشه یا نازیبا

مهم اینکه در هر هیبت و لباس و قالبی که هستی منو صدا کنی

پس بیاید ما انسان ها هم همه مخلوقات خدا رو جدا از ظاهرشون دوست داشته باشیم

شاید که سحر خدا رو صدا کرده باشن و فرسنگ ها از تو به خدا نزدیکتر باشن

فرشته هایی که همیشه و همه جا کنارم هستن

دیشب داشتم به دوتا ملائکه ای که روی شونه چپ و راستم نشستن فکر میکرم

دیدم با وجود اینکه همیشه و همه جا کنارم هستن ولی من اصلا بهشون توجهی ندارم

کلی ناراحتشون شدم

برای همین یه کم براشون زمان گذاشتم و شروع کردم باهاشون حرف زدن

راستش رو بخواید خیلی گله داشتن

میگفتن من اصلا حواسم بهشون نیست

اون یکی که اعمال اشتباهم رو مینوشت گفت: فکر نکن چون گناهات رو مینویسم دوست ندارم

هر وقت گناه میکنی کلی غصه ام میشه 

تا هفت ساعت برات نمینویسم به امید اینکه بفهمی اشتباه کردی و جبران کنی

وقتی جبران میکنی از خوشحالی کلی دورت میگردم

وقتی یادت میره و مجبور میشم ثبت کنم تا کلی وقت حالم بده و نگرانتم

اون یکی فرشته که کارای خوبم رو مینوشت گفت

درسته منم کارهای خوبت رو مینویسم ولی ما دوتا فرشته به یه اندازه دوست داریم 

بهشون لبخند زدم

آروم درگوششون گفتم 

ممنونم که دوسم دارید

منم کلی شما رو دوست دارم

و بهشون قول دادم اونها رو هم به لیست کسایی که دوست دارم هر روز خوشحالشون کنم اضافه کنم

 

آرامش درون آدم ها رو فقط توی چشم هاشون میشه دید

چند وقت پیش داشتم یه فیلم نگاه میکردم که اسمش هم یادم نیست

یکی از صحنه های اون فیلم این بود که یه هوایپما توی آسمون گرد خنده پخش میکنه و اون گرد رو هر کسی استشمام میکرد می افتاد روی خنده

امروز نمی دونم چرا با دیدن حس و حال خوب آدم ها فکر کردم یکی گرد حال خوب توی هوا پخش کرده

منظورم از حال خوب خندان بودن و بی درد و مشکل بودن آدم ها نیستا
منظورم آرامش درون اونهاست 

جالبه که آرامش درون آدم ها رو فقط توی چشم هاشون میشه دید

30 روز حس خوب گوارای وجودتون

تنهایی یه فرصت برای به خود اومدن

نمیدونم تنهایی یه مفهوم واقعی یا یه مفهوم کاذب؟!

نمیدونم به آدمی که کسی رو نداره میگن تنها یا به آدمی که همفکر و عقیده ای نداره میگن؟!

نمیدونم وقتی ناراحتیم تنهاییم یا وقتی تنهاییم ناراحتیم؟!
نمیدونم تنهایی بار منفی داره یا حس آرامش ؟!

نمیدونم از تنهایی باید فرار کرد یا بهش باید پناه برد؟!

بنظز من فارغ از این همه ندون ها در مورد تنهایی

یه چیز رو همه ما خوب خوب میدونیم

یه لحظه هایی رو دوست داریم تنها باشیم

نه واسه اینکه بخوابیم و استراحت کنیم

واسه اینکه به خودمون فرصت جمع و جور کردن بدیم

جمع و جور کردن تمام آشفتگی هایی که سرعتمون رو کم میکنه و نمیذاره خوب راه رو ببینیم

در انتظار نور

صبح ها که دارم میام سرکار از یه تونل عریض و طویل رد میشم

همش حس میکنم دارم خفه میشم و دلم میخواد زودتر اون تونل تموم بشه

انتهای اون تونل کلی درخت سبز هست که منظره آسمون رو صدچندان میکنه و عطش من رو برای رسیدن به انتهای تونل بیشتر

امروز داشتم به این فکر میکردم که دنیا هم برای ما همین هست

مثل یه تونل

ولی آیا ما هم به انتهای تونل دنیا باور و امید داریم؟

آیا بعد از این تونل چشم انتظار آسمون هستیم؟

آیا برای رسیدن به نور مثل ماشین های توی تونل به هم احترام میذاریم و مراقب هستیم تا زودتر به نور برسیم؟

توی واکاوی خودمون یامون نره مسافریم

یادمون نره نور منتظر ماست

خودمون رو فراموش نکنیم

گاهی اوقات اینقدر در روزمرگی غرق میشیم که خودمون رو فراموش میکنیم

فراموش میکنیم که هستیم و داریم نفس میکشیم

فراموش میکنیم این همه تلاشی که داریم میکنیم واسه اینه که از لحظه لحظه های زندگیمون لذت ببریم

واسه این نیست که لحظه های زندگیمون رو نابود کنیم

یه لحظه ایستاد و فکر کردن خیلی وقتی ازمون نمیگیره

اما میتونه ساعت ها و روزها ما رو جلو بندازه

امروز همون روزی هست که باید به خودمون فرصت بدیم