در انتظار نور
يكشنبه, ۲۲ فروردين ۱۴۰۰، ۰۸:۴۹ ق.ظ
صبح ها که دارم میام سرکار از یه تونل عریض و طویل رد میشم
همش حس میکنم دارم خفه میشم و دلم میخواد زودتر اون تونل تموم بشه
انتهای اون تونل کلی درخت سبز هست که منظره آسمون رو صدچندان میکنه و عطش من رو برای رسیدن به انتهای تونل بیشتر
امروز داشتم به این فکر میکردم که دنیا هم برای ما همین هست
مثل یه تونل
ولی آیا ما هم به انتهای تونل دنیا باور و امید داریم؟
آیا بعد از این تونل چشم انتظار آسمون هستیم؟
آیا برای رسیدن به نور مثل ماشین های توی تونل به هم احترام میذاریم و مراقب هستیم تا زودتر به نور برسیم؟
توی واکاوی خودمون یامون نره مسافریم
یادمون نره نور منتظر ماست
